چسب های چند جزئی تشکیل شده اند از یک جزء پایه که همگی بر پایه رزین هستند و جزء دیگر که معمولا به آن هارد نر یا فعال کننده می گویند .

معمولا این چسب ها بر دو نوع میباشند :

چسب های دو جزئی و چسب های سه جزئی .

چسب های دو جزئی یا اپوکسی یا دوقلو چسب هایی هستند که از دو جزء تشکیل شده اند یک جزء آن خود ترکیب چسب و دیگری هاردنر آن میباشد .از مشخصه های چسب های چند جزئی عدم گیرایش تا ترکیب اجزا میباشد.

 

از انواع این چسب میتوان به رزین های پلی استر اشاره نمود که سه جزئی هستند .

برخی از پلی اورتان ها هم دو جزئی هستند .در چسب های چند جزئی هر جزء به تنهائی چسبندگی ندارد و باید با اجزاء دیگر ترکیب شوند تا دارای چسبندگی شوند .

 

چسب های اپوکسی چند منظوره ترین و پر مصرف ترین چسب های ساختاری هستند.

اگرچه بطور عمومی این چسب ها ، به چسب های قوی وشکننده معروف هستند ، اما می توان آنهارا به گونه ای فرموله کرد که انعطاف پذیر تر باشند بدون اینکه از استحکام  آنها در تنش کششی کاسته شود.

همچنین در دمای اتاق و یا دماهای بالاتر و یا محیطهای خشک و مرطوب پخت می شوند.

چسب های اپوکسی قدرت اتصال به سطوح مختلف را دارا می باشند اگر چه ممکن است به ارزانی چسب های ساختاری دیگر نباشند ، اما در مقام رقابت نسبت به عملکردی که  ارائه می کند مقرون به صرفه هستند.